Mieczysław Wasilewski

Mieczysław Wasilewski urodził się 1 stycznia 1942 roku. Ukończył Warszawską Akademię Sztuk Pięknych w 1966 r. Dyplomem w pracowni Henryka Tomaszewskiego, gdzie wkrótce zostaje asystentem swojego promotora. Od 1968 roku uprawia działalność w dziedzinie plakatu i grafiki książkowej, współpracując z wieloma wydawnictwami. Od 1969 roku do dziś na stałe związany z redakcją miesięcznika Problemy. W 1971 roku obejmuje w Warszawskiej Akademii samodzielną Pracownię Projektowania Graficznego dla studentów Grafiki Warsztatowej. W latach 1981 i 1982 wykładowca na Uniwersytecie w Damaszku. Laureat wielu nagród, m.in. Złotego Medalu na VI Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie. 
 
Mieczysław Wasilewski wywodzący intelektualne przesłanie swych prac, wprowadzający także swój rodowód artystyczny z poprzedzającej jego pokolenie Polskiej Szkoły Plakatu zdołał w sposób konsekwentny wprowadzać takie znamiona własnej twórczości, które sygnalizując wspomnianą proweniencję uczyniły go artystą na wskroś indywidualnym w całym dzisiejszym polskim plakacie. Oto Polska Szkoła rozmiłowana w malarskości, tryskająca kolorem, epatująca nowatorską formą, jakże romantyczną w swym odkrywaniu nowej formuły plakatu - dzieła sztuki, pozostawia ślad w pracach autora jedynie za sprawą swej racji filozoficznej, owej szarady graficzno-pojęciowej przezwanej mianem "plastycznej metafory" bez pozostałych (jak się rzekło - romantycznych) rekwizytów polskiej twórczości.
 

Zajmuje więc Wasilewski w swej pracy postawę raczej intelektualną niż wrażeniową a miejsce "romantycznych" zajmują u niego rozwiązania znacznie bardziej racjonalistyczne. Wielbię Leca - powiedział w pierwszych zdaniach naszej rozmowy i dzięki tej deklaracji otrzymujemy najbardziej syntetyczne pojęcie o jego plastycznej koncepcji  A więc (z dalszej wypowiedzi autora) krótkie gadanie na dłuższy temat - z tym kolejnym jednak wyróżnikiem, iż metafora budowana przez artystę posiada jakby podwójne życie. Pierwsze podporządkowane opisywanej idei (z reguły jest to plakat filmowy - główny przedmiot zainteresowania grafika) a więc korespondujące z jej treściową zawartością i drugi swoisty żywot "autonomicznego przekazu graficznego" czyniący pracę nadal intrygującą i czytelną w swej samoistnej anegdocie gdy pierwotną przyczyną - idea (film na przykład) dawno straciła swą aktualność.

Dla podkreślenia owego waloru intelektualno-graficznych wędrówek pomysłu ograniczył Wasilewski kolor swoich prac do czerni i bieli sięgając często po kombinacje iluzjonistyczne i zbliżając się tym samym do doświadczeń mistrza graficznej iluzji Shigeo Fukudy. 

Wszelkie porównania nie są tu jednak na miejscu, gdy w większym jak prezentowany tu, zbiorze dostrzeżemy ową własną konsekwencję przetwarzania literackiej treści w piktogram rozpostarty w granicach od czytelnej, budowanej z oznaczonych przedmiotów opowieści (Trzy Kobiety) po rozwiązania, w których obiekty wywodzące się z materialnej rzeczywistości ulegają przetworzeniu niemal w graficzno-geometryczny znak osiągający granicę skrótowości.

Ciekawym polem dla tego rodzaju doświadczeń, swoistym poligonem grafika stały się projektowane przezeń od kilkunastu lat okładki do miesięcznika popularno-naukowego Problemy, gdzie możemy zaobserwować "in statu nascendi" pierwotny zamysł graficzny w swej formie jeszcze wolnym od narzucanej plakatem treści, który znajdzie czasem swe odbicia albo echo właśnie w rozwiązaniach plakatowych. 
 

Publikowane tu okładki Problemów, jak też pozostałe prace stają się znakomitą ilustracją procesu myślowego ich twórcy. Zabiegu chłodnego i racjonalistycznego, który przywodzi na myśl taką oto końcową definicję: "Plakat - pracownia analiz Mieczysław Wasilewskiego. 
 
Tekst autorstwa Jana Zieleckiego z czasopisma PROJEKT nr 177